دانشمندان ناسا دو سیاه‌چاله عظیم را در مرکز دو کهکشان در حال ادغام کشف کرده‌اند که پیش‌بینی می‌شود طی ۱۰۰ میلیون سال به یکدیگر نزدیک شده و در نهایت با هم برخورد کنند. این برخورد می‌تواند موج‌های گرانشی ایجاد کند که ساختار فضا و زمان را مختل کند.
این دو سیاه‌چاله، که ۳۰۰ سال نوری از یکدیگر فاصله دارند، در مرکز دو کهکشان در حال ادغام قرار گرفته‌اند.
این سیاه‌چاله‌های غول‌پیکر با استفاده از تلسکوپ فضایی هابل و داده‌های پرتو ایکس و به دلیل انتشار نور قوی از گاز و گرد و غباری که آن‌ها را احاطه کرده، شناسایی شدند.
این سیاه‌چاله‌ها به دلیل تبدیل مواد ورودی به انرژی، به شدت می‌درخشند و به عنوان هسته‌های کهکشانی فعال شناخته می‌شوند.
کشفی نادر
وجود جفت سیاه‌چاله‌ها پیش‌تر نیز ثبت شده بود، اما هیچ‌گاه به این نزدیکی مشاهده نشده بودند.
در گذشته، برخی از تلسکوپ‌های رادیویی توانسته بودند جفت سیاه‌چاله‌هایی را در کهکشان‌های دیگر شناسایی کنند، اما این بار شواهد نوری و پرتو ایکس نیز این کشف را تایید کردند.
دانشمندان معتقدند که جفت سیاه‌چاله‌ها در اوایل شکل‌گیری جهان رایج‌تر بودند، زیرا کهکشان‌ها در آن زمان بیشتر ادغام می‌شدند.
کشف اخیر نگاهی به گذشته دور فضا ارائه می‌دهد و به دانشمندان کمک می‌کند تا شرایط کیهانی در زمان‌های دور را بهتر درک کنند.
مشاهدات تصادفی
این کشف به طور تصادفی و در حین مشاهده کهکشان ام‌جی‌سی-۰۳-۳۴-۰۶۴ به وسیله تلسکوپ هابل، محقق شد و دانشمندان توانستندسه نقطه نورانی در مرکز این کهکشان مشاهده کنند.
این نقاط در واقع نشان‌دهنده وجود غلظت زیادی از گاز اکسیژن درخشان بودند که توجه دانشمندان را به خود جلب کرد.
آنا ترینداده فالکائو، سرپرست این مطالعه از مرکز اخترفیزیک هاروارد، گفت: «ما انتظار نداشتیم چیزی مثل این را ببینیم. این منظره در کیهان نزدیک ما نادر است و به ما نشان که اتفاقات بیشتری درون کهکشان در حال رخ دادن است.»
تحقیقات بیشتر و معماهای حل‌نشده
دانشمندان همچنین از امواج رادیویی و پرتو ایکس برای بررسی بیشتر این کهکشان استفاده کردند و توانستند منابع قوی انرژی را که با نقاط نورانی هم‌راستا بودند، مشاهده کنند.
این شواهد به آن‌ها نشان داد که احتمالا با یک جفت سیاه‌چاله غول‌پیکر روبرو هستند.
با این حال، یکی از معماهایی که همچنان باقی مانده است، وجود نقطه نورانی سوم در این منطقه از فضاست.
برخی اخترشناسان معتقدند که این نور ممکن است ناشی از گازی باشد که به دلیل انرژی سیاه‌چاله‌ها به شدت تابان شده است.
دانشمندان به داده‌های بیشتری از تلسکوپ هابل نیاز دارند تا منشاء این نور سوم را مشخص کنند.
فالکائو در پایان اشاره کرد که بدون وضوح بی‌نظیر تلسکوپ هابل، مشاهده این جزئیات ممکن نبود.