ریحانه انصاری، گلرخ ایرایی، سکینه پروانه، ناهید خداجو، نسرین جوادی، وریشه مرادی و مریم یحیوی، هفت زندانی سیاسی با اشاره به ارسال پرونده پخشان عزیزی، هم‌بندی محکوم به اعدام‌شان به دیوان عالی کشور خاطرنشان کردند که او به دلیل محرومیت از حق ملاقات از مشاوره با وکیلان خود محروم است.
آن‌ها با بیان اینکه صدور حکم مرگ برای یک مددکار که به امدادرسانی به قربانیان داعش برخاسته بود را خالی از غرض نمی‌بینید و نگران عواقب آن هستند، حکم اعدام صادر شده برای عزیزی را پاسخی از سوی جمهوری اسلامی به خیزش زنان دانستند و تاکید کردند که امدادرسانی به جنگ‌زدگان جرم نیست.
این هفت زن با اشاره به اینکه حدود یک‌سال است که با پخشان عزیزی، مددکار اجتماعی و فعال در حوزه‌ی ژنولوژی هم‌بند هستیم، در نامه خود خاطرنشان کردند که او بعد از تحمل ماه‌ها انفرادی، بازجویی و شکنجه، بدون ملاقات با وکیل و بدون آنکه فرصت دفاع از خود داشته باشد، در دادگاهی فرمایشی با اتهاماتی واهی به اعدام محکوم شد.
عزیزی، زندانی سیاسی کُرد، روز دوم مرداد امسال با حکم ایمان افشاری، رییس شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران، به اتهام «بغی» به اعدام و به اتهام «عضویت در حزب حیات آزاد کردستان (پژاک)» به چهار سال حبس محکوم شد.
طبق اطلاعات رسیده به ایران‌اینترنشنال، پس از فرجام‌خواهی و ثبت اعتراض مازیار طاطایی و امیر رئیسیان، وکلای عزیزی، پرونده او از حدود ۲۰ روز پیش به دیوان عالی کشور ارسال شده است.
طاطایی و رئیسیان، روز سوم مرداد به «شبکه شرق» گفتند حکم اعدام عزیزی به آن‌ها ابلاغ شده و در حال تدارک لایحه فرجام‌خواهی و ثبت اعتراض به آن هستند.
عزیزی مهرماه امسال هم در پرونده‌ای دیگر همراه با چهار تن از زنان هم‌بندی‌اش در اوین به دلیل اعتراض به اعدام‌ها با پرونده‌سازی تازه مواجه و به شش ماه حبس محکوم شد.
زنان زندانی سیاسی هم‌بند عزیزی در اوین، در بخشی از نامه خود با بیان اینکه این زندانی سیاسی سال‌های طولانی از عمر خود را در کمپ‌های آوارگان جنگی به امدادرسانی به زنان و کودکان جنگ‌زده که از حمله‌های داعش جان به در برده بودند، سپری کرد، خاطرنشان کردند که او پس از بازگشت به ایران و نزد خانواده، به همراه تعدادی از اعضای خانواده‌اش بازداشت شد.
آن‌ها به اعمال فشار بر عزیزی و خانواده‌اش، تاکید کرده‌اند که واکنش‌های مردم و اعتراض آن‌ها به حکم اعدام صادر شده برای این زندانی سیاسی، پیش از آنکه دیر شود، کارساز خواهد بود.
صدور حکم اعدام برای عزیزی، در حدود ۱۰۰روز گذشته اعتراضات فراوانی را برانگیخت و طی این مدت هم‌بندی‌های او در بند زنان زندان اوین، چندین بار در اعتراض به این حکم و صدور و اجرای احکام اعدام دیگر زندانیان، دست به تحصن، اعتصاب و اعتراض زدند.
روز ۱۹ شهریور، ۲۶ نهاد حقوق بشری با صدور بیانیه‌ای مشترک، ضمن ابراز نگرانی عمیق و اعتراض شدید نسبت به وضعیت زندانیان سیاسی محکوم یا در معرض صدور حکم اعدام در ایران، خواستار لغو فوری و بی‌قیدوشرط حکم اعدام عزیزی شدند.
خانواده عزیزی نیز با راه‌اندازی کارزاری در شبکه‌های اجتماعی اینستاگرام و ایکس، با عنوان «کمپین آزادی برای پخشان عزیزی» خواستار حمایت مردم از این زندانی سیاسی شدند.
پخشان عزیزی ۱۳ مرداد ۱۴۰۲ در تهران بازداشت و اواخر آذر ماه همان سال با پایان بازجویی‌ها و پس از تحمل ماه‌ها شکنجه‌های روانی و جسمی و نگه داشته شدن در سلول انفرادی در بند ۲۰۹ زندان اوین (زیر نظر وزارت اطلاعات) به بند زنان اوین منتقل شد.
او از اوایل تیر ماه امسال به دستور مقامات زندان از ملاقات و تماس با خانواده‌اش منع و محروم شده است.
این زندانی سیاسی روز ۳۱ تیر ماه امسال در نامه‌ای از زندان اوین با اشاره به شکنجه خود به دست نهادهای امنیتی نوشت: «بارها توسط بازجویان به دار کشیده شده‌ام.»
به گفته یک منبع مطلع از وضعیت پرونده عزیزی، او در رشته مددکاری اجتماعی تحصیل کرده، سال‌ها در «روژاوا» به عنوان مددکار مشغول به کار بود و در ایران در کمیته‌های ژنولوژی (مطالعات زنان) هم فعالیت داشت.
جمهوری اسلامی از آغاز روی کار آمدن خود همواره فعالان مدنی و سیاسی منتقد حکومت را بازداشت، شکنجه و زندانی کرده است.
از زمان آغاز خیزش سراسری ایرانیان علیه جمهوری اسلامی از شهریور ۱۴۰۱ تاکنون، سرکوب فعالان مدنی، سیاسی و معترضان از سوی حکومت شدت گرفته است و همچنان ادامه دارد.