زینب جلالیان، قدیمی‌ترین زندانی سیاسی زن در ایران، با وجود شرایط نامناسب جسمی از رسیدگی پزشکی و ملاقات با خانواده محروم است. او که از ۱۷ سال پیش زندانی است، در حال حاضر بدون رعایت اصل تفکیک جرائم در زندان یزد به‌ سر می‌برد.

سایت حقوق‌بشری هرانا گزارش داد جلالیان با وجود ابتلا به بیماری‌های کلیوی، گوارشی و چشمی، از درمان مناسب و مداوم پزشکی محروم مانده است.

هرانا به نقل از یک منبع نزدیک به خانواده این زندانی سیاسی نوشت مسئولان زندان از دادن نتیجه آزمایش و عکس‌برداری به جلالیان که پیش‌تر انجام شده بود، امتناع کرده‌اند و در حال حاضر روند رسیدگی درمانی‌ او قطع شده است.

این زندانی سیاسی کُرد که از نزدیک به ۱۷ سال گذشته بدون مرخصی در زندان به سر می‌برد، از اول مهرماه سال جاری با دستور وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی، از ملاقات با خانواده خود محروم شده است.

در سال‌های گذشته گزارش‌های متعددی درباره عدم رسیدگی پزشکی به زندانیان سیاسی در ایران و زیر پا گذاشته شدن حق دسترسی آنان به درمان مناسب از سوی مسئولان زندان‌ها منتشر شده است.

زندانیان سیاسی زیادی طی سال‌های اخیر جان خود را در دوران حبس از دست داده‌اند و جمهوری اسلامی هیچ مسئولیتی در قبال مرگ آن‌ها که به دلیل اعمال فشار، شکنجه و ارائه ندادن خدمات پزشکی به وقوع پیوسته، نپذیرفته است.

جلالیان هفتم اسفند ۱۳۸۶ بازداشت و در سال ۱۳۸۸ به اتهام «محاربه از طریق عضویت در گروه پژاک» از سوی دادگاه انقلاب به اعدام محکوم شد. این حکم در سال ۱۳۹۰ با یک درجه تخفیف به حبس ابد تبدیل شد.

جلالیان در این سال‌ها بارها با رد اتهام مطرح شده علیه خود تاکید کرده در زمان بازداشت به شیوه‌های مختلفی مانند شلاق زدن به کف پا، مشت به شکم، کوبیدن سر به دیوار و تهدید به تجاوز، مورد آزار و شکنجه قرار گرفته است.

او در دوران حبس خود با وجود مشکلات جسمی از جمله آسم، بیماری چشم و ناراحتی کلیه، بارها میان زندان‌های خوی، قرچک ورامین، اوین، کرمان، دیزل‌آباد کرمانشاه و یزد جابه‌جا شده است.

پیش از این برخی نهادهای مدافع حقوق بشر، شرح شکنجه‌های اعمال شده بر جلالیان برای گرفتن اعتراف را منتشر کرده‌اند.