احمدرضا جلالی، زندانی دو تابعیتی ایرانی- سوئدی که جمهوری اسلامی او را به اعدام محکوم کرده است، در پیامی صوتی از زندان اوین، دولت سوئد را به بی‌توجهی به وضعیت خود متهم کرد و گفت به‌نظر می‌رسد به‌دلیل تابعیت دوگانه‌اش، به‌عنوان شهروندی درجه دوم محسوب می‌شود.
احمد رضا جلالی که این پیام صوتی را برای همسرش ویدا مهران‌نیا ارسال کرده و ایران‌اینترنشنال آن را شنیده است، گفت:«مقامات سوئدی از وضعیت من مطلع هستند، اما هیچ اقدامی برای بهبود وضعیت من انجام نشده است. به نظر می‌رسد که آنچه ممکن است به‌عنوان یک شهروند سوئدی برای من رخ دهد، اولویتی برای مقامات سوئدی ندارد. من در خطر مرگ، چه از طریق اعدام و چه به‌دلیل وضعیت وخیم سلامتی هستم. تصمیمی که ۷ ماه پیش توسط مقامات گرفته شد، این فرضیه را تایید می‌کند. من در میان این شرایط وحشتناک و با خطر قریب‌الوقوع اعدام رها شده‌ام. به نظر می‌رسد که به دلیل تابعیت دوگانه‌ام، به‌عنوان یک شهروند درجه دوم در نظر گرفته می‌شوم.»
جلالی در اردیبهشت سال ۱۳۹۵ پس از اینکه به دعوت دانشگاه‌های تهران و شیراز به ایران سفر کرد، بازداشت و به «جاسوسی» متهم شد.
ابوالقاسم صلواتی، قاضی دادگاه انقلاب برای او حکم اعدام صادر کرد و این حکم در دیوان عالی کشور تایید شد.
جلالی بارها اتهام جاسوسی را رد کرده و گفته است پرونده‌سازی برای او و صدور این حکم به دلیل «نپذیرفتن درخواست همکاری با سپاه پاسداران و جاسوسی از کشورهای غربی» بوده است.
همسر جلالی با اشاره به مبادله حمید نوری در ازای دو شهروند سوئدی گفت که دولت سوئد در نجات جان دیگر زندانیان دوتابعیتی «کوتاهی کرده» است.
روز ۲۵ خرداد، حمید نوری، دادیار سابق زندان گوهردشت که در کشتار هزاران زندانی سیاسی در ایران مشارکت داشته است با یوهان فلودروس و سعید عزیزی، دو شهروند سوئدی مبادله شد.
با گذشت کم‌تر از یک هفته از این مبادله، جلالی در فایلی صوتی از زندان اوین از اولف کریسترسون، نخست‌وزیر سوئد انتقاد کرد و گفت دولت این کشور او را «بی‌پناه» به حال خود رها کرده است.
او در این نامه به شرایط بغرنج خود در زندان اوین اشاره کرده و گفته بود حدود سه هزار روز را در «غاری وحشتناک» گذرانده است.
کمپین آزادی احمدرضا جلالی، دوم آذرماه امسال، ضمن به اشتراک‌گذاری فراخوانی اعلام کرد که سه هزار و ۱۱۳ روز از گروگان‌گیری این پژوهشگر ایرانی-سوئدی می‌گذرد و او در معرض خطر قریب‌الوقوع اعدام است.
احمدرضا جلالی روز ۱۴ تیر و پس از حدود ۱۰ روز، اعتصاب غذای خود را به دلیل وخامت حالش در زندان شکست.
ایران‌اینترنشنال، روز ۲۰ تیرماه امسال به اطلاعاتی دست یافت که نشان می‌داد احمدرضا جلالی، پس از پایان اعتصاب غذا در شرایط جسمی نامناسبی به سر می‌برد و به شدت ضعیف و لاغر شده است.
پیش از آن نیز سازمان عفو بین‌الملل درباره خطر فزاینده اعدام جلالی هشدار داده و اعلام کرده بود این پژوهشگر زندانی، دچار آریتمی قلبی، کم‌خونی و فشار خون شده اما از دسترسی به موقع و کافی به مراقبت‌های بهداشتی محروم مانده است.
احمدرضا جلالی در ابتدای پیام صوتی خود گفت: «امروز ۲۵ دی‌ماه ۱۴۰۳، ۵۳ سالگی من است. هشت سال و ۹ ماه است که در زندان اوین ایران بازداشت شده‌ام، سه هزار و ۱۸۵ روز را بدون هیچ مرخصی در سلولی وحشتناک گذرانده‌ام. اخیرا خانواده‌ام نهمین کریسمس و آغاز سال جدید را بدون من سپری کردند. پسرم تنها چهار سال داشت که بازداشت شدم و اکنون ۱۳ ساله است. بعد از تقریباً ۹ سال وحشتناک، به بیماری‌های متعددی مبتلا شده‌ام، از جمله آرتریت، درماتیت، سنگ کیسه صفرا، نوروپاتی و ضربان قلب پایین که برادیکاردی نامیده می‌شود و زندگی‌ام را به خطر انداخته و مرا در معرض ایست قلبی ناگهانی قرار داده است. نگاهی به تصویر من وضعیت مرا در زندان توضیح می‌دهد.»
احمدرضا جلالی در ادامه پیام صوتی خود از زندان اوین افزود: «در ۹ سال گذشته، مقامات سوئدی تمام قطعنامه‌ها، گزارش‌ها و بیانیه‌های شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد و کارشناسان، عفو بین‌الملل، پارلمان اروپا، دانشگاهیان و همچنین دادخواست‌هایی که توسط ۱۰۰ هزار نفر در سراسر جهان امضا شده‌اند را نادیده گرفته‌اند. با توجه به شرایط ناعادلانه و شکنجه‌آمیزی که تجربه کرده‌ام، مقامات به همه این درخواست‌های قانونی برای آزادی من توجهی نکرده‌اند. همچنین، هیچ یک از مقامات سوئدی تاکنون از همسرم درباره مدارک بی‌گناهی من که تمام اتهامات ساختگی علیه من را رد می‌کنند، سوال نکرده‌اند.»
او گفت: «در طول ۷ ماه گذشته، پس از معامله مبادله، رویکردها مشابه گذشته به نظر می‌رسد. ما همچنان همان سخنان مقامات سوئدی را می‌شنویم که می‌گویند پرونده مرا پیگیری می‌کنند. اما در عمل، هیچ بهبودی حاصل نشده و هیچ اقدام واقعی برای بازگرداندن من به خانه انجام نشده است. من همچنان در شرایطی رها شده‌ام که هر روز امکان بدترین اتفاق، شاید اعدام، وجود دارد. از مقامات سوئدی درخواست می‌کنم که اقدامات خود را برای بازگرداندن من به خانه پس از سه هزار و ۱۸۵ روز تقویت کنند.